Generéis papal Kommissiounen hunn Roum e Magnéit fir Sculpteuren an Italien an iwwer Europa gemaach. Si dekoréiert Kierchen, Plazen, an, eng Roum Spezialitéit, déi populär nei Sprangbueren ronderëm d'Stad vun de Poopst geschaf. De Stefano Maderna (1576–1636), ursprénglech vu Bissone a Lombardei, huet d'Wierk vum Bernini virgeschloen. Hien huet seng Carrière ugefaang fir reduzéierter Gréisst Kopie vu klassesche Wierker a Bronze ze maachen. Säi gréissert grousst Wierk war eng Statu vum Hellege Cécile (1600, fir d'Kierch vun der Helleger Cécilia an der Trastevere zu Roum.Dem Hellege säi Kierper läit ausgestreckt, wéi wann en an engem Sarkophag wier, an e Gefill vu Pathos erwächt.[9] ]

En anere fréie wichtege réimesche Sculpteur war de Francesco Mochi (1580–1654), gebuer zu Montevarchi, bei Florenz. Hien huet eng gefeiert Bronze Reiderstatu vum Alexander Farnese fir d'Haaptplaz vu Piacenza (1620–1625) an eng lieweg Statu vun der Helleger Veronica fir d'Péitrussbasilika gemaach, sou aktiv datt si amgaang aus der Nisch ze sprangen.[9] ]

Aner bemierkenswäert italienesch Barock Sculpteuren enthalen den Alessandro Algardi (1598–1654), deem seng éischt grouss Kommissioun d'Graf vum Poopst Leo XI am Vatikan war. Hie gouf als Konkurrent vum Bernini ugesinn, obwuel seng Aarbecht am Stil ähnlech war. Seng aner grouss Wierker enthalen e grousst skulptéiert Bas-Relief vun der legendärer Versammlung tëscht Poopst Leo I. an Attila den Hun (1646–1653), an deem de Poopst den Attila iwwerzeegt huet Roum net unzegräifen.[10]

De flämesche Sculpteur François Duquesnoy (1597–1643) war eng aner wichteg Figur vum italienesche Barock. Hie war e Frënd vum Moler Poussin, a war besonnesch bekannt fir seng Statu vun der Helleger Susanna zu Santa Maria de Loreto zu Roum, a seng Statu vum Hellegen Andrew (1629–1633) am Vatikan. Hie gouf zum kinnekleche Sculpteur vum Louis XIII vu Frankräich ernannt, awer ass 1643 während der Rees vu Roum op Paräis gestuerwen.[11]

Grouss Sculpteuren an der spéider Period enthalen den Niccolo Salvi (1697–1751), deem säi bekanntste Wierk den Design vum Trevi Fountain (1732–1751) war. De Sprangbuer enthält och allegoresch Wierker vun anere prominent italienesche Barock Sculpteuren, dorënner Filippo della Valle Pietro Bracci, a Giovanni Grossi. De Sprangbuer, an all senger Groussheet an Exuberance, representéiert de Schlussakt vum italienesche Barockstil.[12]