Fréier barock Skulptur an England gouf vun engem Flux vu Flüchtlingen aus de Reliounskricher op de Kontinent beaflosst. Ee vun den éischten englesche Sculpteuren, déi de Stil ugeholl hunn, war den Nicholas Stone (och bekannt als Nicholas Stone the Elder) (1586–1652). Hie geléiert mat engem aneren englesche Sculpteur, Isaak James, an duerno am Joer 1601 mam bekannten hollännesche Sculpteur Hendrick de Keyser, deen Hellegtum an England geholl huet. De Stone ass mam de Keyser zréck an Holland komm, huet seng Duechter bestuet an a sengem Atelier an der hollännescher Republik geschafft bis hien 1613 an England zréckkoum. De Stone huet de barocke Stil vun de Begriefnesmonumenter adaptéiert, fir déi de Keyser bekannt war, besonnesch am Graf. vun der Lady Elizabeth Carey (1617-18) an d'Graf vum Sir William Curle (1617). Wéi déi hollännesch Sculpteuren, huet hien och d'Benotzung vu contrastesche schwaarz-wäiss Marmer an de Begriefnesmonumenter adaptéiert, suergfälteg detailléiert Draperien, a Gesiichter an Hänn mat engem bemierkenswäerten Naturalismus a Realismus gemaach. Zur selwechter Zäit wéi hien als Sculpteur geschafft huet, huet hien och als Architekt mam Inigo Jones zesummegeschafft.[28]

An der zweeter Halschent vum 18. Joerhonnert huet den anglo-hollännesche Sculpteur an Holzschnider Grinling Gibbons (1648 - 1721), dee wahrscheinlech an der hollännescher Republik trainéiert hat, wichteg barock Skulpturen an England erstallt, dorënner Windsor Castle an Hampton Court Palace, St. Paul's Cathedral an aner London Kierchen. Déi meescht vu senge Wierker sinn aus Kalk (Tilia) Holz, besonnesch dekorative barocke Garlands.[29] England hat keng hausgemaachte Skulpturschoul, déi d'Nofro fir monumental Griewer, Portrait-Skulptur a Monumenter fir Männer vu Genie (déi sougenannte englesch Wierden) liwwere konnt. Als Resultat hunn d'Sculpteuren aus dem Kontinent eng wichteg Roll an der Entwécklung vun der barocker Skulptur an England gespillt. Verschidde flämesch Sculpteuren ware vun der zweeter Hallschent vum 17. Joerhonnert an England aktiv, dorënner Artus Quellinus III, Antoon Verhuke, John Nost, Peter van Dievoet a Laurens van der Meulen.[30] Dës Flämesch Kënschtler hunn dacks mat lokale Kënschtler wéi Gibbons zesummegeschafft. E Beispill ass d'Reiderstatu vum Charles II, fir déi Quellinus méiglecherweis d'Reliefplacke fir de Marmer Sockel geschnëtzt huet, no Entworf vu Gibbons.[31]

Am 18. Joerhonnert géif de Barockstil duerch en neien Zoufluch vu kontinentale Kënschtler weidergefouert ginn, dorënner déi flämesch Sculpteuren Peter Scheemakers, Laurent Delvaux a John Michael Rysbrack an de Fransous Louis François Roubiliac (1707–1767). De Rysbrack war an der éischter Halschent vum 18. Joerhonnert ee vun de wichtegste Sculpteure vu Monumenter, architektoneschen Dekoratiounen a Portraiten. Säi Stil huet de Flämesche Barock mat klasseschen Aflëss kombinéiert. Hien huet e wichtegen Atelier operéiert, deem seng Ausgab e wichtegen Ofdréck op d'Praxis vun der Skulptur an England hannerlooss huet.[32] Roubiliac ukomm zu London c. 1730, no der Ausbildung vum Balthasar Permoser zu Dresden an dem Nicolas Coustou zu Paräis. Hien huet e Ruff als Portrait-Sculpteur a spéider och un Grafmonumenter geschafft.[33] Seng bekanntste Wierker enthalen e Büste vum Komponist Handel, [34] gemaach wärend dem Händel senger Liewensdauer fir de Patréiner vun de Vauxhall Gardens an dem Graf vum Joseph a Lady Elizabeth Nightengale (1760). D'Lady Elizabeth war tragesch un enger falscher Gebuert gestuerwen, déi duerch e Blëtzschlag am Joer 1731 provozéiert gouf, an d'Begriefnesmonument huet mat groussem Realismus de Pathos vun hirem Doud ageholl. Seng Skulpturen a Büsten hunn seng Themen duergestallt wéi se waren. Si waren an gewéinleche Kleeder gekleet an hunn natierlech Haltungen an Ausdrock kritt, ouni Viraussetzunge vum Heldenismus.[35] Seng Porträtbüste weisen eng grouss Vivaitéit a waren also anescht wéi déi breet Behandlung vum Rysbrack